Haihai!

Hier is 'ie dan, onze laatste update van deze reis! We zitten nu in onze laatste week hier in Nieuw-Zeeland en zijn zelfs al plannen aan het maken voor onze eerste weken thuis. Maar nu gaan we een beetje snel! Waar waren we ook alweer gebleven?

Na onze vorige update zijn we doorgereden naar Rotorua. Dit plaatsje staat bekend om alle geisers, Maori's en vulkanische activiteiten. De hele stad ruikt dan ook naar zwavel (of rotte eieren, het is maar waar je de nadruk op wilt leggen, anyway, het stinkt.) In dit stadje zijn we dan ook naar een park gegaan waar de hoogste geiser van Nieuw-Zeeland tot uitbarsting komt. Er waren ook kokende modderpoelen en heetwater bronnen, maar het leukst was eigenlijk de rondleiding die we van een Maori hebben gehad en de voorstelling die door Maori's werd gehouden. Het was allemaal nogal toeristisch, maar toch hadden we er erg lol in om mee te doen met de Hakka, de oorlogsdans waarbij je op je dijen moet slaan en je tong zo ver mogelijk uit moet steken :P Vooral Gijs blonk uit.

Hierna zijn we doorgereden naar het Tongariro National Park, bekend om een aantal vulkanen, waaronder 'Mount Doom' uit Lord of the Rings. We wilden hier eigenlijk de Tongariro Alpine Crossing lopen, een bekende dagtocht langs de vulkanen, maar er lag zoveel sneeuw en ijs dat het echt niet mogelijk was. Als alternatief hebben we toen een prachtige wandeling gemaakt tussen de vulkanen door en door sneeuw waarbij we ook een erg gaaf uitzicht hadden. Het was wel extreem koud (normale mensen waren dan ook aan het skiën) maar dat maakte het alleen maar bijzonderder. Onze volgende stop was Wellington, een stadje (maar wel de hoofdstad) dat er een beetje Engels uitziet maar dat we eigenlijk niet zo boeiend vonden. We hebben wel nog een bezoek gebracht aan het onwijs leuke Te Papa museum (erg bekend en een soort symbool voor Nieuw-Zeeland) en daar was ook een gezellig Maori festival aan de gang.

En toen was het tijd om met de grote ferry over te steken naar het Zuider eiland! We hoorden al van iedereen dat dat nog veel mooier zou worden en dat bleek gelijk waar te zijn. Onze eerste stop was het plaatsje Kaikoura, echt een prachtig dorp tussen de besneeuwde bergen aan de zee. Op weg erheen zagen we al ontzettend veel zeehonden op de rotsen zitten en toen we gingen kijken vielen we bijna over één hele dikke. Gaaf om ze in het wild te zien joh! En hier gingen we dan eindelijk walvissen kijken! Kar wilde dat al eeuwen en ze kreeg het nu ook nog cadeau voor haar verjaardag van Ids en Willemien :) (Nogmaals bedankt dus :)) Het was een erg gave trip en we hebben vier walvissen gezien. Die beesten zijn grooot.. Er was wel een nogal heftige zeeziekte waarschuwing afgegeven en Kar heeft dus nog even gezellig de vissen gevoerd :P Op de weg terug zagen we ook nog heel erg veel zeldzame Hector dolfijnen die achter en onder de boot doorzwommen! Super mooie beesten, een soort mini orka's.

Via Greymouth (een heel saai stadje, en dat noemen ze dan artistiek) zijn we toen naar Franz Josef gereden, een klein dorpje dat ons een erg wintersport gevoel gaf. Hier hebben we Kars verjaardag gevierd met slingers en taart, een driegangen maaltijd van Gijs van ons camping kookstel en een leuke wandeling langs Lake Matheson. Hier zou je op een heldere dag Mount Cook in moeten kunnen zien (tsja..nu dus niet..). De volgende dag moesten we vroeg op want toen stond de beklimming van de Franz Josef gletsjer op het programma! Uitgedost met veel te grote schoenen, van die ijzers voor onder je voeten, een jas, een broek, muts, handschoenen en een sexy buideltasje gingen we op weg. Deze gletsjer is nogal bijzonder omdat hij wel 5 meter per dag kan verschuiven en alleen hier en in Chili komen gletsjers voor die zo dicht bij de zee eindigen. Dus, dat je het ff weet. De tocht duurde de hele dag en onze gids (een Ier met krullen en een korte broek, kortom een hobbit) hakte met een pikhouweel een paadje voor ons als het te lastig werd. Al snel kwamen we bij het mooiste stuk waar het ijs wel blauw lijkt en we moesten echt door spelonken, krappe tunnels en smalle spleten door kruipen. Soms dachten we echt dat we te dik waren of moest er weer iemand geduwd worden. Kijk maar naar de foto's :) In één gleuf zakte ons gids nog door het ijs en zat hij dus tot zijn kruis in het water. Later hoorde we nog dat de gids achter ons, ondanks de waarschuwingen helemaal voorover erin is gevallen en zijn pikhouweel heeft laten zinken :P Anyway, het was een super gave tocht door een erg gaaf landschap en mooi uitzicht over de zee en het ijs! Echt één van de leukste dingen die we hier gedaan hebben!

De volgende dag zijn we via Queenstown doorgereden naar Milford Sound, dat volgens veel mensen het mooiste stukje van Nieuw-Zeeland is. Het is bekend om de fjorden en de mooie bootcruises en is via een prachtige weg te bereiken. Het was wel een lastige weg, zeker met onze brakke bus, maar met echt ontzettend mooie bergen, sneeuw, meren en bos. Onderweg zagen we nog een jongen die we kenden uit onze gletsjergroep verdwaasd uit zijn auto stappen. We zijn maar even gestopt en toen bleek hij heel erg geslipt te zijn, en na wat rondjes spinnen is hij met één wiel over de rand van de weg boven een rivier tot stilstand gekomen. Hij heeft dus echt nogal geluk gehad. We stonden al met een stuk touw en wat mensen die we hebben aangehouden klaar om hem eruit te trekken toen er een grote sneeuwschuiver stopte die het wel even zou fiksen. Gijs duwen en Kar het verkeer tegenhouden en hoppa, hij kon weer rijden. De rest van de rit, langs afgronden en door enge tunnels, hebben we dus maar extra voorzichtig gereden :)

Er zijn geen echte campings in Milford Sound, dus stonden we bij een lodge, de enige accommodatie dichtbij. Hier hadden we eerst een dagje niks gepland, en dat bleek maar goed ook, want er brak een gigantische storm uit. Het waaide echt verschrikkelijk (orkaansterkte), de hagelstenen waren erg groot en je werd gelijk drijfnat als je naar buiten liep. We hebben echt nog nooit zulk noodweer meegemaakt! En toen bleek dat de enige weg terug naar de bewoonde wereld afgesloten was omdat er 'very, very big rocks' en lawines op de weg aan het vallen waren... Dus zaten we gezellig met iedereen uit de lodge opgesloten in de rimboe, zonder internet of bereik op je mobiele telefoon! Het werd wel gelijk gezellig in de lounge met dvd's en spelletjes. De volgende dag was het alleen nog steeds dicht! Na een hoop georganiseer van Kar kregen we gelukkig toch nog zeven mensen bij elkaar zodat de cruise door de fjorden in Milford (waar we uiteindelijk voor waren gekomen) alsnog door kon gaan. Het regende wel, maar dat maakte het juist wel erg spectaculair omdat er heel veel grote watervallen de fjorden afstromen dan. We zagen ook nog zeehonden natuurlijk. Hierna bleek dat de weg tijdelijk open was zodat alle niet-inwoners op konden hoepelen, dus zijn we diezelfde dag nog terug gereden naar Wanaka. Het was wel een avontuur hoor.

Wanaka, wederom een leuk en vooral prachtig gelegen wintersportdorpje, was een week ons onderkomen want we zijn daar gaan skiën! Via onze camper verhuur konden we één skipas gratis krijgen. We hebben dus bij een soort Makro hier allerlei goedkope skikleren en foute mutsen gekocht die we al veel aan hebben gehad omdat het zo koud is. Onze eerste skidag was in het begin leuk maar toen begon het keihard te sneeuwen, zagen we niks omdat onze sneeuwbrillen besloegen en hebben we óók nog een ski gebroken bij een hele zachte val. Dat was echt balen, want we moesten er 250 dollar voor neerleggen bij de verhuur..De dag daarna was het dus tijd voor een herkansing en gelukkig was het nu een strakblauwe lucht, zon en verse sneeuw! En zo is het alle dagen gebleven! Geweldig dus en het ging gelijk tien keer beter bij allebei. Gijs kon ook prima alle pistes af, ondanks dat dit pas zijn tweede week skiën ooit was. Verder is het een vrij klein gebied vergeleken met de pistes in Frankrijk, maar wel de mooiste die we ooit hebben gezien. Als je op de top staat kijk je namelijk uit over een meer dat alle bergen weerspiegeld! Verder zijn er maar weinig beginnerpistes en vooral veel ongeprepareerde zwarte pistes met diepe sneeuw. We hebben het de eerste dagen dus bij wat simpelere relaxte gehouden en langzaamaan steeds moeilijkere gaan doen. Op de vijfde dag konden we ook veel moeilijke aan en zijn we alle pistes af geracet. Het skiën voelde voor ons eigenlijk als een soort leuke afsluiter van onze reis. Het is dus eigenlijk een beetje gek om hier nog een week te zijn omdat we niet zo veel meer hoeven te zien. Het is echt een prachtig land en we hebben heel erg veel mooie, diverse landschappen gezien, maar genoeg is genoeg en we zijn er nu, na negen maanden, wel aan toe om weer naar huis te gaan. Hoewel dat ook wel erg dubbel voelt, want we hebben heel erg veel zin om iedereen weer te zien en weer een vast honk te hebben, maar we moeten wel allebei (los van elkaar..) weer vol aan de studie en andere stomme routine dingen doen.. Deze week houden we dus nog even vakantie en rijden we nog een beetje rond. We staan nu aan een meer met uitzicht op Mount Cook en dat is natuurlijk nog prima vol te houden

We zien jullie rond de vijfde!

Liefs Kar en Gijs