Hai hai!

Inmiddels zitten we alweer op Java in de stad Yogjakarta. Op dit moment zijn we aan het wachten tot het tijd is om de Borobudur tempel te beklimmen, die we met zonsondergang willen fotograferen. Goed moment dus om jullie even te vertellen wat we allemaal hebben meegemaakt na het Toba meer op Sumatra! Onze volgende stop was Bukkittingi, een stad een stuk verder naar het Westen op Sumatra. We hebben lang getwijfeld of we daar wel heen wilden, omdat de enige manier om er te komen een 15 uur durende busrit was over de 'sumatran highway' , oftewel een zandweg met kuilen. Uiteindelijk zijn we dan toch ingestapt en volgde inderdaad een ontzettend gevaarlijke rit langs afgronden met kotsende jongetjes, leuke Batak karaoke en wat stops bij de vieste WC's ooit en zodat alle moslims hun ochtend gebed konden doen. Uiteindelijk, na 17 uur, konden we toen lekker naar bed gaan in een relaxed hotelletje in Bukkitinggi. De volgende dagen hebben we het stadje een beetje verkend. Het is een erg ontspannen plaatsje met heel erg veel moskeeën (jaja, om 5 uur 's ochtends werden we steeds vrolijk begroet door het 'allah akhbaaaaaaaaaaaaaar' van de 5 verschillende imams die hun canon weer inzetten). We hebben een bezoek gebracht aan het Nederlandse Fort de Kock, waar we achtervolgd werden door giechelende meisjes, even gekeken bij de depressieve dierentuin ernaast en over de lokale markt rondgelopen. Dit laatste was, ondanks dat we al zo veel markten hebben gezien, toch weer echt leuk. De mensen waren weer heel nieuwsgierig en maakten allemaal een praatje met ons. Ze vonden het echt tof als bleek dat we best wat Indische zinnetjes konden zeggen en wilden natuurlijk allemaal heel graag op de foto! Kar heeft dus weer hele mooie portretjes mogen maken (zeker als ze dat in het Indonesisch vroeg) en we kregen zelfs adressen om de foto's naar op te sturen. De man met één tand die zelf zijn naam ALEX had opgeschreven, moest wel even hulp halen om het adres ook op papier te krijgen...Verder werd er live sambal gemaakt, kletste een jongen gewoon met ons door terwijl hij een doodbloedende kip in stukken stond te hakken en wilde de slager ook graag op de foto tussen zijn bebloede buffels.

En toen gingen we de Merapi vulkaan beklimmen! Dat is iets dat we nog niet eerder hadden gedaan, dus we hadden er zin in. We gingen nog snel even slapen tot tien uur 's avonds (al werd dat een beetje moeilijk gemaakt door de imam...waar zijn nou die oordopjes?) en toen stonden we om 11 uur met onze goeie schoenen en zaklampen klaar om de hele nacht door te lopen. De klim zou namelijk 5 uur duren (zonder stops dan) en we moesten bijna 2 kilometer omhoog klimmen voor we de zonsopgang konden zien vanaf de top op 2900 meter...

Samen met Rhian (meisje uit Engeland), Jawed (Australië) en twee gidsen gingen we toen op weg. Het begin was goed te doen maar al snel moesten we met handen en voeten klimmen over modderige wortels en was het extreem steil. We vonden het dus echt behoorlijk zwaar, zeker ook omdat je ook nog tegen je slaap moet vechten. Een uur voor de top bouwden de gidsen toen een vuurtje en kregen we een 'lekker bakkie'. En toen zaten we opeens midden op een vulkaan op Sumatra naar Acda & de Munnik te luisteren, want dat vond onze gids zo'n leuk liedje! Hij kon ook nog meezingen, bizar! Ondertussen hadden we ook nog een erg mooi uitzicht over alle lichtjes in het dal en de sterren erboven :) Toen we weer doorgingen hadden we al snel de boomgrens bereikt en begon het uitglijden over vulkanische stenen. En toen waren we boven! Dat was echt een heel gaaf gevoel. Het stonk ontzettend naar rotte eieren en uit één van de twee mega grote kraters kwamen dan ook allemaal zwavelwalmen. Op de top hebben we toen de zonsopgang gekeken en dat was echt prachtig. Zulke mooie kleuren! Toen hebben we nog een tijd de vulkaantop verkend en fotoshoots gehouden en begon dezelfde klim weer omlaag. Het was heel raar om nu in daglicht te zien wat je 's nachts had afgelegd. Dat is eigenlijk best eng ook omdat je opeens ziet dat het zo onwijs diep is op sommige plekken. Pas om 12 uur (de volgende dag) waren we toen weer bij het busje, helemaal kapot met stijve benen. De rest van de dag gebeurde er weinig en hebben we even geslapen. 's Avonds zijn wel nog lekker gaan eten bij een 'Padang style' restaurantje. Dit is echt een lekker systeem: je gaat zitten, krijgt 8 bordjes met allerlei gerechten voor je en je betaald alleen voor wat je eet. Dat was onze vaste stek dus en we hebben elke avond wat anders geprobeerd: hele pittige kipcurry, buffelrendang of eiergerechtjes.

De beklimming heeft er wel een beetje ingehakt. Kar was extreem verkouden en we waren best moe. We hebben dus toen heel lui één dag een tourtje geboekt om de omgeving te zien. In deze streek wonen de Minangkabau, een etnische groep waar de vrouwen de baas zijn. We zijn met een gids rond gaan rijden en hij heeft ons ontzettend veel laten zien. Hun traditionele huizen zijn heel bijzonder met een raar dak en we zijn nog langs wat koffieplantages enzo geweest. Maar het echte spektakel was eigenlijk iets wat minder leuk was: er waren die nacht erg veel overstromingen geweest. Vanaf de vulkaan die wij hadden beklommen waren door de regen heel veel grote modderstromen het dal in gestroomd. Er was dus een hele markt weggevaagd en alle rivieren waren buiten hun oevers getreden. Sommige bruggen waar we overheen moesten waren afgesloten en overal stond file door de ramptoeristen. We zagen nog een huis waarvan alleen nog één muur stond en maakten een praatje met een man die zo'n 200 kilo van zijn rijst weg heeft zien spoelen. Zijn sawa's waren nu bruin van de modder, en dat terwijl hij eigenlijk twee dagen eerder al had moeten oogsten..Het was dus echt best een happening en ook heel zielig. Er stonden ook mensen langs de kant van de weg geld in te zamelen enzo. Uiteindelijk lazen we in de krant dat er erg veel schade was en 'maar' twee doden. Maar het was lang geleden dat er zulke erge overstromingen waren geweest.

Hierna zat Sumatra er alweer op en vlogen we naar Jakarta. Ik had alleen koorts en was ziek door ons koude vulkanenavontuur, dus het was niet een hele relaxte reis. Jakarta was verder ook een dieptepunt :P Alles is heel erg lelijk, overal ligt afval en in het backpackersgebied loopt echt het uitschot van de wereld (vooral vieze Westerse ventjes die om 7 uur 's ochtends bier bestellen). Wel was het nationale museum erg mooi met veel info over alle etnische groepen van Indonesië en we zijn weer eens naar de film gegaan in een luxe mall. Verder zijn we nog naar Kota gegaan, het district dat het oude stadscentrum van Batavia was. Het stadsteken van Amsterdam was te zien in een aantal gevels en in het oude stadhuis zat een museum dat we hebben bekeken. We hebben verder heel decadent geluncht in café Batavia dat er ook al zo chique uitzag in koloniale tijden :P

Vanuit Jakarta zijn we met de trein richting Pangandaran gegaan. Het was een heel erg mooi ritje en we hadden een hele luxe trein voor 3 euro :P Hierna moesten we nog zes uur in een hete bus en hebben we alle snacks getest die mensen vanuit manden verkochten. En we kregen natuurlijk weer wat gitaarconcerten van jongens die eventjes meerijden om geld op te halen. En toen kwamen we aan in Pangandaran, een strandplaatsje in West Java. Gijs was hier al eerder geweest en had er nog erg leuke herinneringen aan. Maar het viel ons nu heel erg tegen! Er komen nog maar weinig toeristen hier en toen was er In 2006 ook nog een Tsunami. Het ziet er dus allemaal niet uit! Er waren geen vissers meer op het strand, geen vliegers, het strand word helemaal in beslag genomen door toeristenbootjes die nooit worden gebruikt en bergen met aangespoeld afval en zwemmen mag niet vanwege de sterke stroming. We zijn dus het national park in gegaan waar een mooi strand moest zijn, maar daar aangekomen bleek het bijna onmogelijk om te zwemmen door de hoeveelheid koraal en was het strand onder gepoept door de bendes apen. Toen wilden we als troost lekker vis gaan eten, was dat ook op! En dat in een vissersplaatsje..

Gelukkig hadden we een heel leuk guesthouse, Mini Tiga homestay, met ontzettend vriendelijke mensen, overal houtsnijwerk en een gratis ontbijt met banana pancakes. Helaas moest Gijs wel eerst nog 10 kakkerlakken pletten. De mensen hier maakten ons verblijf dus nog echt gezellig en ik ben zelfs nog met Ade (een vrouw van 40 die 20 lijkt) mee gegaan naar een dansvoorstelling. Helaas ging de extreem irritante Amerikaan uit ons guesthouse ook mee. Eerst hebben we wat lokale drank getest met haar vrienden in het dorp (nogal een rare mix van meloensap met rijstewijn) en toen bleek dat de dansvoorstelling een trouwerij was! Onwijs gaaf! Eerst voelde het nogal ongemakkelijk om als blank meisje in een jurkje tussen al die uitgedoste mensen te gaan staan, maar iedereen deed heel erg enthousiast en vrolijk. De bruid zag er mooi uit en het was fantastisch om alle tradities en gebruiken (zoals het eten, de kleding en het dansen) echt mee te maken. Natuurlijk had Ade me al snel de dansvloer opgesleept en ik heb de pasjes van haar surfvriend geleerd. De manier van dansen is een soort line dancing op z'n Aziatisch, met z'n allen in een kring en dan dezelfde pasjes doen. Ik kon het heel goed en iedereen stak z'n duim naar me op :P Op de achtergrond is dan een heel traditioneel gamelan orkest aan het pingelen en tussen de mensen staan een soort geisha's die ingehuurd zijn als gangmakers. Het is echt fantastisch met hoe veel passie al die oude gerimpelde mannetjes staan te swingen! En iedereen doet zo sierlijk met zijn handen. Ade stond ondertussen bezopen naast me heen en weer te hossen: het bleek dat zij als echte local niet eens de pasjes kende :P Na een paar uur swingen hadden we het bloedheet en gingen we maar naar huis omdat Ade nodig naar bed moest en die stomme Amerikaan haar probeerde te versieren :P

De volgende dag gingen we met de trein naar Yogjakarta, een stad met een sultan. Toen we weggingen kregen we allebei nog een dikke knuffel van de vrouwen van het guesthouse, dus we vonden het jammer om weg te gaan. Gelukkig hebben we hier in Yogja ook een onwijs gaaf goedkoop guesthouse met overal kunst, muurschilderingen, mozaïekvloeren en weer een heerlijk gratis ontbijtje. Het is verder ook een hele kunstzinnige stad doordat de sultan alle traditionele kunsten (wayang, dans, gamelan enzo) in leven houdt. Gister hebben we dus een bezoekje gebracht aan zijn paleis en het oude gedeelte van de stad, het kraton, en zagen we nog een gamelan voorstelling. Ook mochten we van de gids (die we nu maar wel een keertje hebben genomen) achter de schermen kijken waar een aantal vrouwen aan het batikken waren. Leuk om te zien! Hierna zijn we spontaan binnengelopen bij de wayang workshop waar de poppen voor de sultan gemaakt worden en kregen we een hele uitleg over de symboliek van de kleuren en de vormen van de poppen. Toen zijn we naar het oude badhuis gelopen (dat trouwens is gerenoveerd pap!) en daarna hebben we erg lang rondgelopen over de gave vogelmarkt. Hier worden niet alleen vogels verkocht zoals postduiven, maar ook vleermuizen (goed tegen astma..?), uilen, slangen, puppy's, konijnen en krekels als voer. Toen zijn we met paard en wagen (nog steeds een vervoersmiddel hier) naar de gewone markt gegaan en hebben weer lekker nasi rames gegeten bij een stalletje.

En vandaag dus naar de Borobudur. We blijven waarschijnlijk nog best een tijdje hier, want we willen nog naar een andere tempel, nog een kookworkshop doen en een batikworkshop voor kar. En er zijn nog veel lekkere eettentjes die we nog niet hebben getest :P Nog zat te beleven dus hier en deze stad bevalt ons ook goed! En dan is het tijd voor Bali!

Hopelijk is met jullie ook alles goed!

Liefs Kar en Gijs!